Ayun nga! Pag kamulat ng mga mata ko ay tila nadidim at nang lalabo habang 'di ko maikibo ang isa kong braso. Nadaganan na pala ito ng silya, 'kala ko bali na e buti't namaga lang. Naipit lang siguro 'yung mga joints sa'king braso sa bandang kamay sa kaliwa.
Kala ko dun na nag tatapos yung sakit e, hindi pa pala. Tanghali na 'yon nung uwian na at andun na yung sundo ko na si ama. Takot na takot akong malaman niya, ayaw ko sabihin kase alam konh tatangahin nya lang ako at sasanihan niya ng kunh ano-ano. Pero, syempre, nalqman padin niya.
Nung araw ding iyon, iyak ako nang iyak dahil pinahilot n'ya ako sa magsscramble, HAHAHA! Natatawa na lang ako ngayon dahil naiisip ko o pag naiisip ko iyon. Ganun na lang pala ang pag mamahal niya sa'kin ma kahit lagi akong sinesermonan at pinag sasabihan ay love na love nyako.
Siguro nga, hindi ko lang talaga sila naiintindihan nong mga panahong iyon, na kung bakit ako kailangang paluin at pagalitan dahil tatangatanga ako. Ngayon, naiintindihan ko na
sila. Sinusuportahan pa nga nila ako kapag may laban kami nang sayaw e, siguro gusto n'ya malaman kung ano/saan ang hilig ko. At pagkatapos nang christmas party ng pagsasayaw namen? Ay mali pa, Graduation Ball yun nung Gr.6 ay lumabas kami at sumubok ng kung ano-anong mga bahay gaya ng beer at yosi at nag liwaliw/nagsaya kami
nner life
Kung pag-uusapan natin ang katalinuhan? Pass ako d'yan. Hahaha! Unang una sa lahat, hindi naman sa bobo, kumbaga'y nada kalagitnaan naman ang aking katalinuhan. Sabi kasi ng mga kaibigan ko ay matalino ako, tamad lang gaya nila.
Dati rati, kapag bago ako matulog, lagi akonh nag-iimagine, gaya nang kasama ko si crush, magkahawak ang amingbkamay habang masayang naglalakad at gumagawa ng mga alaala. Kaso, lahat nang ito ay isang imahinasyon lamang. Isanh imahinasyon na kailanma'y 'di maaring matupad.
Kaya, 'pag nag kwekwentuhan kami ng barkada ko nang sari sari, madami akonh alam. Pero pag siya na nag kukuwento, minsan may mga bagay akong hindi naiintindihan kaya pinapaulit o pinapa explain ko ito sa kanya kung ano ba 'yon. Hahaha! Napapagkamalan tuloy akong joker dahil ang tanga ko minsan.
Nagkukuwentuhan kami nang nga kahibangab habang nag iinom minsan, minsan pa ay habang nagyoyosi at nakatambay. Napah uusapan namen yung mga crush namen, kase yung isa naming barkada namin
na si law under ng girlfriend nya e. Hahaha! Buti ako hindi, kasi wala ako non, at kung magkaroon ma'y hindi ako papayag na siya lahi masusunod, dapat ako din minsan.
Napag kukuwentuhan din pqla namin yung tungkol sa instruments, na kumbakit wala silang hilig don? samantalang ako ay hinuboh na nunh Grade 4 palang. Ewan, trip ko e! Hindi ko alam kumbaket ko sinabi yon sa instructor ko, na tinanong nya ako kung bakit gusto ko mag drums? Ang sagit ko ay "para sumikat". A dapat ang isagot ko ay sa Diyos dahil yon ang dapat.
At isa pa, date nunh ako'y bata pa lamang hilig ko talaga ang maging isang sikat. Ewan ko ba, basta gusto kong maging sikat nung mga panahong down na down na ako at gusto kong maging sa taas. Pati simula ng yumabang ako, nakuha ko nang mag sinungaling sa mga magulang ko at kumuha nang hindi akin gaya ng pag kupit ng pera.
Pilit kong itinatak saking sarili na gusto kong mag pulis balang araw. Pag laki ko at maging tapat ako saking tungkulin na dati'y hindi ko nagawa saking
mga magulang. Kahit na niag disinungaling ako sa kainila at mag sasagutan kame/ nag sisigawan at pilit na ako ang mas tama pero ako naman talaga yung mali, ay mahal na mahal ko silang lahat. Ayaw na ayaw ko silang makikitang/makitang mahihirapan o nahihirapan, kase bawat sigundo na nakikita ko silang ganon ay sobrang sakit saking damdamin.
Yung pakiramdan na ang saya saya mo pag kasama mo yung family mo? syempre lalo na ang kaibigan/barkada. Hindi makakalimutang saya habang nag lalaughtripan kase naka marijuana, tapos yung mga aayaan lang jan sa tabi ng inuman? Swabe talaga pag sila ang aking kasama. Solid! kumbaga. Pero ewan ko ba, na kahit ganin ako ka sama/ ka bad boy date ay hindi ko padin magawang mang away, sa halip ay tumulong sa kapwa.
Siguro dahil yon saming Religion, isa akong Born Again na naniniwala sa Diyos, sa kapayapaan. Kaya siguro kahiy na ambihay bigay na nang problema ko ay di ko magawang mag drugs, magalit sa ibang tao, at higit sa lahat ay ang mag pakamatay. Pero
kahit na minsa'y banal ako? Nadedemonyo parin ako pag nakakakita ng malaking boobs, puwet hahaha! Wala lang na aatract kumbaga, lalo na yung sexy'ng sexy, kaya patawarin ako nang Diyos pag ako'y nag kasala.
Kahit na ganon ako ka libog ay mabait ako at hindi nangangagat, hahaha! Nakakatawa diba? Na isang maka Diyos ay may libog din pala, syempre tao lang din naman ako't nag kakasala. Isa pa, hindi ako basta basta sumusuko sa anumang hamon sa buhay kahit gaano ito kahirap. Nananatili akong umaasang may pag asa pa kahit wala na, Ganun ako e! Lumalaban ako hanggang sa huli.
Life With others
Lumaki ako dito sa lungsod ng Lucena tubong Red-V, syempre iisang lugar lang naman yun diba? Haha! Dati kase ay nakitara kame sa may tapat ng SM sa central, ngayon ay dito na sa may likod ng Calayan. Ang lugar ko ay Medical Center Village Red+V Lucena City na kung saam hindi iyon sikat. Sabi sabi saming lugar na dapat ay kahanayan yung aming lugar ng Alpsville, Green Meadows at Calmar, diba maharlika high way? Ayun dun dapat sa pasukan namin sa entrance ng Calayan na ngayo'y school na, sabi nila sa lugar namin nag away pala ang dalawanh enhinyero ng lupa ng calayan pati yung village namin kaya mapapansin nyo pag pumunta kayo samin ay may malaking bakod na mahaba.
Kaya sa lugar namin mapapansin nyo ay maliit lang, ang aming buhay don ay swabe lang, may kaya kumbaga. Pero siguro kung hindi binakuran yon ay mas maunlad ang aming lugar, kasi plano pala nang aking mga magulang sana kung hindi lang talaga na bakuran yon ay mah tatayo kame ng Computer shop pati narin bording
house kasi malapit na sa school, malapit din sa mall na pwedeng upahan ng mga nag tratrabaho, pero lahat ng pangarao na ito'y nawala dahil sa hindi naman sa sakim kundi sa pag dadamot ng lupa ng Calayan. Kaya minsan hindi namin maipag kailang ang galit sa mga Calayan, pero noon pa naman yon. Ngayo'y hinayaan nalang namin dahil nong mga panahong iyon ay makapang yarihan o mas angat pa sila saming lahat.
Kaya ayun! Nag isip nalang kami nang ubang paraan/sila pala kasi musmus palamang ako nun, 4years old palang ako at tandang tanda ko pa yun na binabakuran at tinanong ako nang kapit bahay namin kung ilang taon na ba ako. Yun lang ang natandaan ko nung mga sandaling iyon at wala ng iba pa, ginagawa nang aking mga magulang ang lahat para lang makakain kame ng tatlong beses sa isang araw. Kahit na kinakapos sila minsa'y, okay lang para samin, pag sasalihan namin ang ulam na tuyo't itlog kaysa gumawa ng masama para lang makakain ng masarap.
Mas okay na samin yon, masaya kameng pag sasaluhan
ang gagarampot na pagkain kesa naman sa masarap nga, galing naman sa nakaw? Di wala din. Kaya laking pasasalamat ko saking mga magulang na naging magulang ko sila kahit na ganto ako kapasaway ngayon, sinusunod ko padin ang aking ama, ina ay mga kapatid ko kasi hindi ko sila kayang tiisin. Pag nakikita ko silang nag aaway away dahil lang sa maliit na bagay? Napapaluha nalang ako, at saka sila titigil, ewan ko ba? Baka sigurobayaw din nila ako makitang umiiyak.
Pero tama na ang drama! Dito naman tayo sa kasalukuyan kung saan ako ang sikat date nung ako'y junior high school pa, kase dahil daw ang angas ko pati narin dahil dancer ako, kasi sika dati sa school ko ang mga dancer kaya isa ako don. Ang swabe pa ay kasama ko yung mga child hood friends ko kapag walang pasok o di kaya'y mag cutting para lang mag laro ng Computer at mag laro ng Dota. Isa yon sa kina adikan namen kaya natuto ang bawat isa samen na nag cutting classes para lang makapg Dota, pero kabaliktaran ng subject ICT dahil ang
subject na yon ang pinaka ayaw ko sa lahat.
Ewam kung bakit ayaw ko nun, siguro hindi ko hilig ang mag kutingting nang kung ano ano sa computer, gusto ko lang ay ang mag laro. Pero syempre kapag activitirs sa school? Gamr kame jan, mga kwela at kahambugan, kabulastugan ang aming mga pimag gagagawa kapag may mga ganung events. Kaya nabansagang sikat ako pati ang aking grupo dahil ang tawag sakin sa school date ay play boy. Yung barkadang wala nang tatalo? Yun bang the best among the rest? Meron akong barkadang ganun na handang gawin lahat naaayon sa trip.
Pero kahit na gaano ako kapasaway? Kahit gaano kame ganon katarantado sa school, mapa ibang room man? Ay pinapangarap ko pading tumaas ang aking grado sa school kahit gaano kame ka waso'y pinapangarap din naman nameng maka graduate. Sa pagiging sikat ko noon parang halos lahat ng magandang babae ay minahal ko na, kaya nabansagan akong playboy ng Dupay e, hahaha! Nakakatawa lang isipin dahil ngayon ako'y loyal na isa pa sa lahat ayyy.....
Dati kapag may event sa school? Matik na, alam na nang mga manonood na mag peperform kame ng sayaw, kaya syempre kakalat na naman at dadaming manonood dahil putok agad ang grupo ko/pangalam ko na mag perform na.
Siguro natupad kona yung pangarap ko bilang isang sikat na Dancer kahit na sa school lang namen dati. Ngayon naman kapag may mga kaklase ako, barkadang napunta sa bahay? Saka lang nalilinis ito dahil wala kaming panahon mag linis dahil busy ang bawat isa pag kakauwi'y kakain nalang at tutulog. Wala na kaming iba pang kasama saming tahanan, kundi kami kami lang mag kakapatid, wala din kaming katulong dahil wala kami pambayad.
Pero ang sistema nang buhay ko ngayon ay kakaiba pero simple, aral sa umaga, mali pala sa hapon kasi nahihirapan akong pumasok nang maagap dahil saming pag tambay sa gabi hanggang madaling araw, minsa'y inaabot pa kami ni haring araw. Kaya pansin nyo na lagi akong late dahil hindi ko kayang hindi tatambay kahit saglit lang sa isang araw, dahil hindi ko matiis
ang barkada ko napagsasabihan ko/napag lalabasan ng sama ng loob pag may problema sa bahay, pero ang isa sa pinaka swabe at di ko malilimutang pangyayare ay nung may muntikang maka sex ako saking kwarto, kaso ka malas malasan ay may menstration pala amputa! Napa PUTA nalang EDI WOW ako, amas ng dale e.
Pero ayos lang, di na masama, hahaha! Isa yun sa maliligayamg araw ko na kahit half body lang ay talaga namang swabe, napalaban si fafa David sa isang digmaan. Siguro masasabi ko ngayon isa akong STUPIDyante dahil sa mga katarantaduhang pinaggagawa ko, pero kahit ganun ay syempre nais ko parin makapag tapos ng pag aaral. Na kahit hindi matutupad nang tropa kong si Ralph? Ako nalang ang tutupad sa pangarap niya pati narin sa iba ko pang barkada na di nakapag tapos at di makuhang mag aral pa dahil suko/sumoko na sila sa larangan ng sibika.
Home Life
Iisa lang ang bahay namen at wala nang iba pa, kaya pinangangalagaan, pinahahalagahan namin ito kahit marupok na, luma at ang iba ay sira na. Ito ay matatagpuan mo sa likod ng Calayan at ang village naming matahimik ay nagngangalang Medical Center Village. Sa bahay namin ay kontento na ako sa aking kwarto na madalas may lagim na nagaganap pag gabi, pati nadin sa Cr kung saan marami nang bata ang nakitil syempre di papahuli ang salas namin na pag inikot mo ang iyong ulo ay matatanaw ang bawat sulok ng aming bahay.
Matag tagal nadin naming pinag babalakan ang pag papa ganda nang aming tahanan. Pero bakit hanggang ngayon ay hindi parin? Tapos na naman nang pag aaral ang aking 5 mga kapatid pero bakit di parin maayos ayos. Siguro nga'y hanggangbimik nalang sila nung mga panahong nag aaral/pinag aaral pa sila ng aming mga magulang, siguro ay magiging ganun din ako na hanggang imik nalang sa pag papaganda ng bahay.
Dagdag pa nang pang pakalat kasama na ang aming maraming pusa at
nag iisang aso na si Balcee. Na tila gustong gusto nila lagi sa loob ng bahay, kaya nakalat e, nadadagdagan ng gabok ang bawat sulok na pinupintahan nito. Lalo na ang aming alagang pusa na pati hanggang kisame ay inaabot nang kakulitan na minsay nadumi pa.
Siguro hindi ko magagawang mag sentie sa bahay, kasi nga iikot mo lang ang ulo mo ay makikita mo na lahat. Ang kusina, banyo, kwarto, mga alaga at pati na rin pinto na lagi king binubuksan pag akoy lalabas nang hating gabi. Pero masasabi kong mas masaya pag mas madami kayong mag kakasama habang sabay sabay na kumakain at nanonood ng t.v.
Pero pag mga gantong oras na? Mga bandang 7-9pm? Nasa labas ako, nasa garahe at nakiki wifi sa kabilang bahay. Ang banges diba? Hahaha! Wala kasi kami pambile e, butit barkada ko yung kapit bahay namen. Edi syempre rekta labas nako sabay tambay, swabe diba.
Pero isa sa mga masakit na alala ko ay sa salas, yung mga panahong lagi nila akong pinapalo't sinisigawan at sinesermonan dahil sa sobrang layas
ko. Hinayaan ko nalang dahil pag sumagot pako'y baka lang mapasama. At isa pa salamat sa kanila kasi kahit papano ay natuto ako.
May isa pang alaala doon na hinding hindi ko makakalimutan. Yun ay yung mga sandaling nakahiga doon ang aking kapatid na si kuya meejay na puro gas gas na tila hindi maka kibo, talagang tumulo ang luha ko noon dahil kanina pa pala nya ako ginigising upang humingi ng tulong sa kapit bahay, ngunit wala akong nagawa! Dahil sa himbing ng tulog ko. Buti nalang dumating ang aking ama at dinala namin sya sa ospital, balisang balisa ako noong mga panahong iyon at guiltyng guilty ako sa sarilo ko dahil wala ako nung panahong kailangan ako ni kuya at magaling lang ako sa pag hingi.
Alam mo yung feeling na wala kang nagawa? Nakaka tanga lang. Kasi si kuya kong yon ang nag surprise sakin nung birthday ko at yun ay doon din naganao sa salas kaya talagang na guilty ako ng sobra. Sinabi ko nalang sa sarili ko na "pasensya kung wala akong nagawa nung mga panahong kailangan
mo ako" sorry talaga ng madami at pinangako ko na hinding hindi na yun mauulit.
Tama na tayo sa masalimuot na nakaraan, doon naman tayo sa swabeng dalihan. Naalala ko pa, nito lang 2016 na may muntikan nakong maka sex ulit, pota half body nanaman ang dale, amas e! Hayae na at least nag ka experience sa pangalawang pag kakataon. Hahaha! Natatawa nalang ako kumbakit nga ba hindi natuloy? Kasi siguro tinamad na dahil puro halikan ang dale, edi yon nag foods nalang kami.
Masayang masaya ako sa bawat alaalang binuo namin kasama ang pamilya ko pati narin nang barkada ko. Maraming salamat sa kanila kasi nalaman ko na ang siensya at realidad nang buhay. Na kung dati'y pa easy easy ako, ngayon ay walang takot nakong haharapin ang bawat hamon na ibibigay samin, dahil yon sa Gabay ng Diyos na lumikha satin, salamat sa bawat isa.
