Meron akong kilalang isang makata, sanaysayista’t kwentista, ang kanyang pangalan ay Alejandro G. Abadilla, kahit hindi pa kami nagkikita ng personal, meron akong natutunang mahalaga galing sa kanya. Sabi niya, “nakasulat na karansan ng isang sanay sa pagsasalaysay” ‘yan ang sanaysay. Hindi pa siya nakuntento dyan, hindi pa siya nakuntento, parang x mo lang. Isang anyo ng panitikang tuluyan na naglalahad ng kuru-kuro, damdamin, kaisipan, saloobin, at reaksyon ng manunulat hinggil sa isang makabuluhan, mahalaga at napapanahong paksa o isyu, sa kanya ko rin nalaman ‘yang mga ‘yan.
Parang ideal partner pala ‘tong sanaysay, meron tayong hinahanap na characteristics sa kanya. Una sa listahan, tema at nilalaman, kahit anong laman ng isang sanaysay, itinuturing itong paksa dahil sa layunin ng pagkakasulat nito at kaisipang nakapaloob dito. Kasunod nyan, anyo at istruktura, isang mahalagang sangkap na nakaapekto sa pagkaunawa ng nais ipabatid ng akda, ang maayos at lohikal na pagkasunud-sunod ng ideya o pangyayari na tumutulong para maintindihan ang kabuoan ng sanaysay. Bukod sa kanila, nandyan din ang wika at istilo, ito ang uri at antas ng wika at istilong ginagamit ng manunulat, katulad ng isang babae, gusto natin ‘yong simple, natural at matapat na mga pahayag.
Siguro
nga’y masasabi natin na ang sanaysay ay amaiihalintulad sa talambuhay.
Marahi’yll sa paggawa nang isang kwentong sanaysay ay unti-unti kang makakagawa
nang isang talambuhay na mag bibigay kahulugan sa iba. Isa ito sa pinaka naging
tampok sa pag-gawa nang bagay bagay.
Siguro
nga bilang isang estudyante ay nagging malaking bagay satin ang pag-gawa o pag
sulat nang kung ano-anong mga bagay, lalo na’t pag dating sa pag ibig. Nagiging
isyu ito sa bawat sulok nang mundo lalo na sa ating bansang pilipinas. na bakit
hanggang ditto nalang, hanggang sa pag susulat nalang nang mga nais sabihin sa
isang tao. At isa pa, nagawa nanag tao na mag bigay nanang kanikanilang panayam
gamit ang bagay na ito.
Malaki ang pag kakaiba
nang critical sa creative non-Fiction. Ewan hindi ko alam? Basta ang aking
tukoy lamang ay ang creative non-Fiction o kung tawaging CNF. Nakapaloob ditto
ang ibat ibang uri ng tao na may kanya kanyang sariling emosyon. Mga emosyong
kakaiba talaga. Pag sulat nang makatotohanan/makabuluhang mga bagay na nais
iparating sa mga mambabasa. Sa critical nama’y isa lang masasabi ko, siguro pag
sulat nang hindi maipaliwanag na bagay? Ewan. Kaya alam ko na mas madalas
isulat o sumulat nang CNF, kasi alam mo kung anong gagawin o susulatin mo. Sa
pag susulat nang sariling karanasan ya dapat gumamit nang mga salitang nag
mamalabis para maipaliwanag nang maayos ang iyong ninanais.
At dahil din ditto sa
pag-gawa nang mga kwentong maangas at mababanges kaya naturing na ang CNF ay
paggawa nang blogging upang iparating pa sa mga mas marami ang iyong ninanais
na sabihin sa iba at makakuha ka nang mga komento sa iba, maganda man o hindi.
Nagsisilbi itong makinarya sa malayang pagpapalaganap ng mga nais ibahagi tungkol sa reyalidad na nangyayari sa paligid. Kung lalaki lang ‘tong sanaysay, siguradong ito na ‘yong gusto mong maging boyfriend, tono nito ay seryoso, at walang halong pagbibiro.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento