Linggo, Abril 2, 2017

Batang Nangarap Ngunit Kapos sa Buhay

            
            Habang naglalakd ako sa labas nang SM city lucena, pinag masdan ko ang paligid., na kung bakit nangyari o nang yayari ang ganong bagay dito sa mundo.
            Pero bago ko simulan ang paghahanap sa isang batang nasa laylayan syempre kumain muna ako sa loob nang SM. Pag labas ko, nag punta akong tindahan para mag-yosi.
            May isang batang lumapit sa’kin upang manghingi nang barya.”Kuya, pengeng barya (sabay kura)” “wala,” ang sabi ko sa.tinitigan ko s’ya habang naglakad palayo sa’kin habang nakalugmok ang mukha na tila walang wala. Habang nanghihingi siya sa ibang tao tinitigan ko siya kung pa’no siya makipag-usap. (Lumapit ulit siya sa’kin at inulit ang sinabi) sa pangalawang beses ay tinanggihan ko ulit siya.

            Nag-isip ako, bakit may ganon? Bakit may batang kailangang manghingi sa iba para mabuhay? Siguro dahil sa kapabayaan. At doon ko na sinimulan ang pag hakabang para malaman ko ang dinaranas niyang kahirapan.

Ako: Oy! Toy, parito ka.
Jason: (lumapit habang nakayuko)
Ako: Gusto mo bang magka pera?
Jason: Opo.
Ako: Sige, sagutin mo lang ang mga itatanong ko sa’yo.
Jason: (Tahimik)
AKo: Anong pangalan mo? San ka nakatira? At ilang taon ka na?
Jason: Taga-little baguio 2 ho ako, ako po si Jason at labing apat na taong gulang na ho ako.

            Nagulat ako dahil sa pagkakasabi n’yang 14yearsold na siya. Dahil sa kanyang tindig at postura, wala sa height niya ang 14years old na gulang. Sa taas niyang hindi ko halos masukat e, sa palagay ko mga nasa 3’3 ang height n’ya at kitang kita sa kanya ang pagka-malnourish.
Ako: ahhhh….. .. .. Eh? Asan ang mga magulang mo? At saan sila nag tratrabaho?
Jason: Madalas kop o Makita ang aking mga magulang e, dahil sa gabi na lang sila lumalabas at minsa’y di pa umuuwi ng bahay.
Ako: Anong pangarap mo pag laki mo? At saka mag kano pala ang kinikita mo sa maghapong panglilimos?
Jason: 10-2 pesos lang hoo….. … .. …
Ako: WHAT!?
Jason: ..,,. … … .

            Laking gulat ko nang mrinig ko ang bagay na’yon. Dahil sa mag hapunang paggagala n’ya at minsa’y pabago-bago pa ang klima. Tinanong ko s’yang muli kung ano aang pangarap at tila ‘di n’ya masagot. Si Jason ay Gr.4 sa paaralang bato nang Lucena East VIII Elementary School.

Ako: Gusto mo bang mag-pulis? Alagad nang batas at nanghuhuli nang masasamang tao?
Jason: Opo, kuya.
            Siguro ay hindi pa n’ya alam ang gusto o nais niya.
Ako: Nagugutom ka na ba?
Jason: Opo, kuya.
Ako: Tara lilibre kita kumain ka nang madami ha.

            Nag lakad kami papasok sa karindirya at inorder ko siya nang gulay. Habang kumakain siya ay nakangiti ako sa kanya. Sarap na sarap siya sakinakain niya at ninanamnam ang bawat subo nang kanin na may gulay na langka.  At habang kumakain siya ay maraming naktingin sa kanya sa dumi nang damit nito, ngunit may mga lumapit upang mag bigay rin nang pagkain sa kanya.
            May mga mabubuting loob pa pala sa mga panhong iyon. Pag katapos niya kumain ay may kaunting katanungan pa’kong itinanong sa kanya.

Ako: Nakapasok ka na ba d’yan sa loob nang SM?
Jason: (Nag iisip) Opo kuya, nung Holloween lang po J
            Oh, eto bata! (inabot kong bente at cheese cake) mag-aral ka nang mabuti ha at mangarap ka. Libre lang yun, walang bayad.

Jason: Opo kuya…

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento